Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι μια ανοιχτή πληγή για τη χώρα. Δεν πρόκειται απλώς για κακοδιαχείριση. Πρόκειται για οργανωμένη απαξίωση του πρωτογενούς τομέα, για ξεκάθαρη κοροϊδία απέναντι στους ανθρώπους που κρατούν ακόμη όρθια την ελληνική ύπαιθρο. Είναι ντροπή. Είναι έγκλημα απέναντι στη γεωργία, την κτηνοτροφία και τελικά απέναντι σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας.
Για χρόνια, οι πραγματικοί αγρότες βλέπουν τις επιδοτήσεις να κάνουν “φτερά”, ενώ επιτήδειοι δηλώνουν ανύπαρκτα χωράφια και φανταστικά ζώα για να γεμίζουν τις τσέπες τους. Ένα σύστημα σαθρό, διεφθαρμένο και πλήρως αποσυνδεδεμένο από την πραγματικότητα της παραγωγής, επιβραβεύει την απάτη και τιμωρεί την εντιμότητα. Ποιος προστατεύει τον αγρότη που δουλεύει από τα χαράματα μέχρι τη νύχτα; Κανείς. Ποιος ελέγχει; Κανείς. Ποιος πληρώνει; Πάντα οι ίδιοι.
Η ύπαιθρος πεθαίνει. Χωριά άδεια, χωράφια εγκαταλελειμμένα, στάνες κλειστές. Και την ίδια ώρα, στα υπουργικά γραφεία μιλάνε για «στρατηγικές ανάπτυξης» και «μεταρρυθμίσεις». Κούφια λόγια πάνω σε καμένη γη. Ο νέος άνθρωπος δεν αντέχει να γίνει αγρότης σε μια χώρα που αντιμετωπίζει τον κόπο του σαν βάρος και την αξιοπρέπειά του σαν εμπόδιο. Έτσι φεύγει. Και μαζί του φεύγει το αύριο.
Η Ελλάδα μετατρέπεται συνειδητά σε χώρα εισαγωγών. Αντί να θωρακίσουμε την αυτάρκεια, ξεπουλάμε τον πρωτογενή τομέα στη διαφθορά και την ανικανότητα. Τρόφιμα ακριβαίνουν, ποιότητα πέφτει, παραγωγή συρρικνώνεται. Και κανείς δεν λογοδοτεί. Κανένα κεφάλι δεν πέφτει. Καμία ουσιαστική κάθαρση δεν γίνεται.
Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, που υποτίθεται πως υπάρχει για να στηρίζει τον παραγωγό, έχει καταντήσει συνώνυμο της εξευτέλισης. Ένας μηχανισμός που αντί να προστατεύει, ξεζουμίζει. Αντί να στηρίζει, διαλύει. Αντί να ελέγχει, κουκουλώνει. Και όποιος τολμά να μιλήσει, στοχοποιείται ή θάβεται στη σιωπή των συρταριών.
Αλλά αυτή η κοροϊδία τελειώνει. Δεν μπορεί ένας λαός να επιβιώσει όταν αφήνει να καταστρέφουν τους ανθρώπους που τον ταΐζουν. Δεν υπάρχει κοινωνική ευημερία χωρίς αγρότες. Δεν υπάρχει εθνική ασφάλεια χωρίς τροφή. Και δεν υπάρχει μέλλον χωρίς δικαιοσύνη.
Ή θα καθαρίσει αυτό το σάπιο σύστημα από τη ρίζα ή θα πάρει μαζί του ό,τι έχει απομείνει όρθιο στη χώρα. Οι αγρότες δεν ζητούν ελεημοσύνη. Ζητούν σεβασμό. Και ο ελληνικός λαός οφείλει να τους τον εξασφαλίσει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου